Over bergen en door dalen

27-7-2010. Ringebu - NP Rondane.
Het weer is opnieuw goed vandaag. Er zijn weliswaar wel wat grote wolken maar het blauw in de lucht overheerst. Ik schrijf het weblog tot en met gisteren bij. Dan tanken we water. We rijden bij Tretten de brug van de Lågen over en klimmen steil met haarspeldbochten omhoog. Na 7 kilometer bereiken we de tolweg Peer Gyntvegen. Het landschap is uniek, tussen de rotsige schaarsbegroeide heuvels schitteren talloze beekjes, vennen en meren. De begroeiing bestaat uit kruipwilg, dwergberkjes ,kromme coniferen en bosbessenstruiken. We zien overal veel hoge bergen om ons heen. Het is een populaire route, te zien aan het aantal auto's (Nederlanders vaak) en fietsers. Na de lunch maken we een korte wandeling richting een uitkijkpunt. Nart ziet het, gezien wat rugproblemen de laatste week, niet zitten om helemaal naar de top te klimmen. Vanaf Gala dalen we weer af naar de E6. Die volgt nog steeds de rivier de Lågen. Via Vintra rijden we door tot net voor Otta, waar we rechts zeer steil een weggetje opgaan , dat in een aantal haarspeldbochten het dal uitklimt. We rijden naar Mysuseter en dan naar de 4 km hoger gelegen parking van het NP Rondane. Opnieuw komen we in een compleet andere wereld. Een grote golvende 'vlakte' van mossen en laag struikgewas wordt door hoge bergen , waarvan sommige met sneeuw op de flanken, omgeven. Het park zelf is alleen te voet toegankelijk. We zetten bij gebrek aan ruimte op de parking zelf, Zippy aan de kant van de weg en gaan heerlijk in de zon buiten zitten. Als we de infoborden bekijken komen we erachter dat we bij de verkeerde parking zijn, tenminste als we morgen wandeling 16 uit het ANWB-boekje willen doen. We blijven in ieder geval hier vannacht.

28-7-2010. NP Rondane - Strømbu.
We zetten de camper bij het ondiepe meertje in Tjørnbakken en beginnen daar te wandelen in de richting van het Glitterdalen, de groene markeringen volgend. Aanvankelijk is het pad nog vol plassen en modder, maar al gauw zijn we daar boven uit gestegen. Dan volgt een pad vol grote en kleine keien. Soms over een kale vlakte en soms ook weer tussen naaldbomen en berkjes door.We passeren het Ranlartjernmeer. Hier is het weer drassig,dus hier hoppen we van steen tot steen. Als de Mysuseter parkeerplaats in zicht komt moeten we de groene route verlaten en steil bergop langs de blauwe tekens naar de 1130 m hoge Ranglarhøi. Her en der dragen wij ons steentje bij aan de 'steenmannetjes'. Boven krijgen we de grote vlakte weer onder ogen en een fenomenaal uitzicht alle kanten op naar hoge bergtoppen waar sneeuwvlaktes te zien zijn.Drie kwartier later zijn we weer terug bij het beginpunt, waar we op een bankje eerst een flinke bak thee drinken. Het was een heerlijke wandeling en we kwamen geen mens tegen.
We rijden terug naar Otta en maken een lunchstop bij een trollenplaats aan wegnr. 6 . Net voor Ringebu rijden we bergop over de 27. Ca 10 km een helling van 8%. Dat krijgt de bomen wel weer kort en klein. Deze route gaat om het Rondane NP heen. Rechts en links vergapen we ons voortdurend aan de uitzichten op de hoge bergen, meren, vennetjes en rivieren. Bij Enden krijgt de 27 de titel 'National Tourist Route'. Bij een door een architect gemaakte parking, WC, café en uitzicht (Strømbu) blijven we dan vannacht. Een mooi plekje met zicht op bergen (met sneeuw) aan de Atna, een wild stromende rivier. We blijven nog een aardige tijd buiten in de zon zitten. Tenslotte jagen de muggen ons naar binnen.
29ste alweer. We stonden vannacht op een schitterend plekje. Hoewel ik een horgordijn voor de schuifdeur in elkaar heb geflanst tegen de eventuele muggen was het toch goed raak. Toen we het licht aandeden kwamen ze massaal aanvallen! Het is een raadsel hoe ze naar binnen zijn gekomen, ik denk zelf via de kachel. In ieder geval was er veel gezoem vannacht. We maken de rit over de Rondeveien af en komen uit bij Hjerkinn. Hier gaat het richting Dombas en na 10 km begint alweer het volgende Nationale Park: Drovefjell. Onderdeel hiervan is het Natuurreservaat Fokstumyra, waar we een rondwandeling gaan maken door het hooggelegen moerasgebied. Het pad is 7 km lang en gaat voor een groot gedeelte over houten vlonders en bruggetjes. Er komen hier veel zeldzame planten en bijzondere (water)vogels voor. Dan is het tijd voor wat boodschappen; die doen we onderweg naar Andalsnes. Het gaat richting de westkust en we zien dat de bergtoppen steeds hoger worden. Zo'n 45 km voor Andalsnes komen we op een picknickplaats bij een stroomversnelling in de Rauma-rivier. Een ideale overnachtingsplaats.

30-7-2010. Bjorli - Geiranger.
Het is behoorlijk mistig als we opstappen. Op de weg is er gelukkig genoeg zicht, maar iets hoger de bergen op zit het potdicht. We rijden langs de rivier de Maura en de spoorlijn met dezelfde naam. Links en recht spetteren watervallen naar beneden. Het dal wordt steeds smaller naarmate we Andalsnes naderen. Dan komen we aan de parking waar we de 1 kilometerhoge steile wand van de Trollstigen kunnen zien. Helaas is maar ruwweg ¼ van de rotswand te zien vanwege de mist. Vergelijk de foto met de kaart. Om half 12 beginnen we dan aan de Trollstigveien. Al snel gaat het in zeer spectaculaire haarspeldbochten omhoog over een zeer smalle weg. Steeds moeten wij of tegenliggers wachten in inhammen. Op enkele punten stappen we even uit maar ook hier is de mist spelbreker. Op de top wordt een groot nieuw uitzichtcomplex gebouwd. Dat moet in 2012 af zijn. Met zulk weer haalt dat dan ook niet uit. We dalen dan weer onder de nevels. De toppen van de bergen naast het dal blijven echter verstopt. Wel kunnen we genieten van uiterst wilde watervallen,o.a bij Gudbrandsjuvet waar de rivier Valldalelv door uiterst smalle openingen geperst wordt. We komen vervolgens door een stuk aardbeienland. Overal staan er kramen langs de weg en uitgestrekte velden, waar driftig geplukt wordt.
In Valldal zien we eindelijk de eerste fjord. We kijken er even bij enkele souvenierwinkels en gaan iets verderop aan het Norddalsjord met het reguliere veer (10 minuten vaartijd) van Linge naar Eidsdal. Ons 1e fjord dus, we kijken de ogen uit. Een prachtige 63 voert ons opnieuw over een hoog zadel nu naar Geiranger. Dat betekent haarspeldbochten omhoog en nog veel meer naar beneden. Onderweg stappen we op enkele plaatsen even uit om de eerste indrukken van het Geirangerfjord op te doen. Er ligt net een Nederlands cruiseschip, De Westerdam van de Holland America Line, voor anker bij Geirangen, aan het einde van dit fjord. Aan de overkant zien we enkele campers vlak aan het water staan en via een smalle weg langs de camping weten we daar te komen. Wij blijven hier één extra dag, zodat we morgen een tour over het fjord kunnen maken. Na een kop thee lopen we terug het dorp in en bekijken de watervallen, de souvenierwinkels, de haven, de vertrekkende Westerdam en uiteraard het volk dat hier rondhangt. We kopen een grappig petje met elanden voor Rohan en 2 softijsjes voor ons zelf. Dan kuieren we terug. De weg wordt onveilig gemaakt door schooiende pony's, die er bandietenmanieren op na houden. Ze staan stokstijf midden op de weg om auto's aan te houden en gaan pas aan de kant als ze iets te eten krijgen!

31-7-2010. Geirangerfjord. Om half elf lopen we naar het I-kantoor in het dorp en kopen daar de kaartjes voor de boot, die om half twaalf voor anderhalf uur op de fjord gaat varen. We gaan als eerste aan boord en zoeken een plekje boven op een bank aan stuurboord. In vergelijking met gisteren is er nu goed zicht op de bergen langs de fjord, zelfs de meeste toppen zijn te zien. We krijgen massa's lange watervallen te zien, (o.a de 'Zeven zusters', de 'Bruidssluier' en de 'Vrijer') grote rotspartijen en kloven, en enkele oude overgebleven boerderijen. Geen van allen zijn ze nog bewoond, maar ze worden wel in goede staat gehouden door een vereniging in Geiranger. Deze 20 km lange Geirangerfjord staat op de UNESCO werelderfgoedlijst en wordt jaarlijks door duizenden toeristen uit de hele wereld bezocht. Na anderhalf uur onze ogen uitgekeken te hebben, worden we weer aan land gezet.
De hele dag staan 2 jonge mannen voor ons aan het water te vissen. Uiteindelijk vangen ze één vis. Wij zitten wat rond te kijken, te lezen of plannen te maken. Opeens ziet Nart 3 zwarte marterachtige beesten rond die vissers lopen en kan er mooie plaatjes van schieten.

Noorwegen

24 juli 2010.
Jarig in Zweden en Noorwegen; dat moet vastgelegd worden natuurlijk. Bij een kleine grensovergang (geen douane) gebeurt dat ook; de eerste felicitaties kwamen al binnen per sms. Niels was vandaag de eerste alleen had die een minder leuk bericht. Bij hen schuin tegenover was een grote gasexplosie geweest waarbij de vrouw van het jonge gezin het niet overleefd had. Later horen we dat er waarschijnlijk opzet in het spel was. Een eindje over de grens (er staat dan 2655 km op de teller), in Drevsjö komen we er achter dat we in het plaatsje Engerdal 20 km naar het zuiden Noorse kronen kunnen pinnen. Lange tijd rijden we dan langs het lange Engeren-meer. Heel mooi vooral met de hoge bergen op de achtergrond. Na het meer komt een wilde Tryselelva-rivier. Hier schrijven we onze naam in het logboekje van onze eerste Noorse geo-cache. Regelmatig luisteren we naar de laatste ontwikkelingen van de Tour de France op de Wereldomroep . De tijdrit is gunstig voor Contador en dus blijft Schleck tweedes. Voor de RABO-ploeg toch nog een opsteker omdat Dennis Mentjov de 3e plek verovererd. Geesink blijft 6e. Het nieuws vertelt dan ook de toestand in Veldhoven. Om 17.45 uur komen we in Elverum aan. Na een korte wandeling door dit dorp, gaan we bij Pepe's Pizzeria pizza eten. Lekker en een leuk accent op deze aparte verjaardag. Om 19.30 stappen we weer op, vinden nog een cache in de buurt van een oorlogsmonument. Hier hielden enkele Noorse amateurs 98 Duitse soldaten tegen in 1940 en voorkwamen daarmee dat de hele Noorse regering opgepakt kon worden.Vlak voor het plaatsje Sløten vinden we een leuke picknickplek iets van de weg af. Een aardige plek om de nacht door te brengen samen met nog een stuk of 6 campers.
25-7-2010. Van Løten naar Nordseter.
Om 10.00 gaan we op weg naar Hamar. Dat is maar een klein eindje. We kijken daar eerst bij en in het Vikingskipet rond, de grote Olympische ijshal, waar Johan Olaf Koss in 1994 furore maakte met 3 gouden medaille. Eerlijk gezegd hadden we de hal mooier voorgesteld. We zijn eigenlijk één week te vroeg, want volgende week ligt er weer ijs! De receptie hier is tevens toeristenbureau. We halen er wat info o.a. een heel handig boekje met kaart over de Noorse campings. Ik bekijk er even de mail: nog meer felicitaties (zelfs uit Nieuw Zeeland) en log nog wat caches en zie dat onze eigen Travel Bug, die we bij de Njupeskärwaterval hadden gedropt op reis is gegaan. We kijken nog even rond bij de jachthaven waar het vol staat met heerlijke rijpe frambozen. Dan rijden we door in de richting van Lillehammer. Het grootste deel van deze weg gaat het Mjøsa-meer af. In Lillehammer vallen de 2 skischansen op en iets verder als we door rijden naar Nordseter zien we ook de Olympische ijshal van Lillehammer. De weg naar Nordseter klimt stevig. Het begint een beetje te miezeren tegen de tijd dat we daar aankomen. Net voor het dorp vinden we bij een picknickplek een aardig plaatsje voor vannacht. We proberen even nog de bevestiging te krijgen dat de tour is afgelopen en wie de laatste wandelétappe heeft gewonnen, maar om kwart over 5 valt het radiosignaal weg. De luchtbetrekt helemaal en even later begint het flink te regenen. Hopelijk is dat morgen weer over want we willen dan een 'panorama'-rit door de bergen maken, volgens de routebeschrijving die we van Rob en Marika kregen.
26-7-2010. Nordseter - Ringebu.
Na een koude nacht met af en toe regen, blijkt de morgen wel vochtig maar niet overdreven nat te zijn. Zo vertrekken we tegen tienen uit Nordseter om het rondje over de hoogvlakte . We rijden eerst het stukje naar Sjusjøen en dan naar de Birkebeinerveien. Voor deze zandweg moeten we al gauw 80 Nokjes tol betalen voor een slagboom ('bom') en een klein kassahokje. Maar een grandioos landschap drukt al gauw dat euvel naar de achtergrond. We stijgen steeds verder tot we op een goede 1100 m komen. Tot die tijd hebben we de bomen steeds korter zien worden. en tenslotte rijden we door een kaal rotsig lanndschap met slechts wat laag struikgewas en mossen. Overal wandelen schapen. Ze trekken zich niets van ons aan en blijven vlak naast de weg staan. Een schaap drijft echt de zaken op de spits door midden op de weg te blijven staan. Ook toeteren helpt niet. Alleen als ik door te rijden stapt ze langzaam opzij.We zien twee snel overstekende beestjes, die enigszins op een mol lijken en een vos.Halverwege is er nog een controle voor een gesloten slagboom. Op het roze ticket wordt een kruisje gezet en we mogen door.
We passeren een gebied met massa's vakantiehuisjes en zien wat fietsers en wandelaars over deze 'vlaktes' worstelen. De Rinjevegen maakt plaats voor de Friisveien, die later volkomen terecht ook Panoramavejen genoemd wordt. We komen tenslotte in Ringebu uit. Daar gaan we eerst naar de Stavkirke kijken, inderdaad helemaal uit hout opgebouwd. Dan rijden we het dorp Ringebu in, tanken en zoeken na wat boodschappen de camping op die enkele kilometers buiten het dorp ligt. Het blijkt een zeer rustige camping te zijn met buiten ons slechts één ander (Nederlands) stel. Er wordt een was gedaan, we internetten driftig (heel goede verbinding) en werken zo alles bij. Morgen gaat de zon weer volop schijnen zien we.

Op weg naar Noorwegen.

21 juli 2010.

Nadat we ons op de camping van Mora hebben geïnstalleerd lopen we even het centrum van het stadje in. Dat blijkt in zijn geheel nog kleiner te zijn dan het campingterrein. Toch is er veel te zien. We bekijken alvast de kerk van binnen en van buiten en de losstaande klokkentoren uit 1673. Terug op de camping moet er eerst een was worden gedraaid en kunnen we internetten. We lezen de post, vullen het reisweblog aan met foto's en verhalen en skypen. Er blijkt deze keer een redelijke verbinding te zijn..... Joke bedankt voor je fotobijdrage!.... Abe heel veel beterschap gewenst...... Marietta sterkte en een fijne vakantie gewenst en... iedereen bedankt voor jullie reacties op de website.
's Nachts regent het zowaar een tijdje en ook de volgende ochtend is het zwaar bewolkt. We gaan eerst maar eens uitgebreid het Anders Zorn Museum bekijken, zo'n beetje de beroemdste schilder van Zweden. Inderdaad is het een prachtige verzameling van zijn werk; er zijn een aantal beroemde stukken uit ander musea uit de hele wereld gehaald voor deze tijdelijke tentoonstelling. Als we weer buiten komen straalt de zon al weer volop en we lopen nog even naar de plek waar elk jaar de beroemde Vasloppet van start gaat. Dat is een langlaufwedstrijd genoemd naar Gustav Vasa die in 1520 met succes de opstand tegen de Deense bezetters organiseerde. De hele club ging op de latten ten strijde! Er staan een aantal zuilen met daarin de namen van winnaars gegraveerd en er is zelfs Vasaloppet-museum. Tegen half twee verlaten we de camping en rijden via weg 70 richting Noorse grens; die is dan nog zo'n 180 km verder. We doen onderweg boodschappen en maken een korte omweg via de oude hoger gelegen weg boven langs de rivier de Österalfdalen met halverwege een schitterend zicht op waar de rivier een bocht maakt. Na 70 km stoppen we op een mooi plekje vlak aan de rivier naast een brug met daarachter een stuwdam. We hebben de P voor onszelf, compleet met toilet en overdekte vuurstookplaats. We zitten nu al wat hoger en dat is 's nachts goed te merken; we hebben zelfs onze slaapzak nodig!
23 juli .Alweer meer dan 2500 kilometer op de teller vandaag. We gaan de hoogste waterval van Zweden vandaag bekijken in het Nationale Park Falufjällets. Bij het infokantoor staan 4 Belgen te liften die ook het park in willen (nog 25 km verder) en we nemen er 2 mee. Het is druk op de wandelroute naar de waterval; we horen verrassend veel Nederlands om ons heen. De natuur is hier prachtig en zeer afwisselend vooral wat de plantengroei betreft.; we hebben zicht op wat bergtoppen in de verte. Hert hoogste punt vandaag is 800 meter. In de winter is de waterval helemaal bevroren en wordt ie gebruikt al ijsklimwand! We rijden terug naar Särna waar we nog even over de rommelmarkt lopen en zoeken dan 5 kilometer verderop een rustige parking voor de nacht. Morgen gaat het waarschijnlijk de grens over naar Noorwegen en verlaten voorlopig het land van Pipi Langkous en Nils Holgerson, Abba en Alfred Nobel.

Door midden Zweden (Svealand)

Al om half 10 zijn we (vanaf de camping in Bredäng) met de metro in Stockholm aangekomen en brengen er de hele dag door. Er is ontzettend veel moois te zien. Stockholm ligt verspreid over een aantal eilandjes, verbonden met bruggen of bereikbaar met veerbootjes. We beginnen op Riddarholmen (mooie kerk en uitzicht op gebouwen aan de overkant), kuieren dan door Gamla Stan ( het oudste gedeelte van de stad met kleine straatjes vol winkeltjes). Er zijn imposante kerken te zien, het Nobelmuseum en het koninklijk paleis. Via bruggen komen we op Skepsholmen (veel musea) en met een veerbootje verder op Djurgarden, waar o.a een lunapark is en een groot openlucht museum. Er zijn veel rustpunten in de stad in de vorm van parkjes en pleinen met bankjes. Je kunt zien dat de Zweedse mensen met volle teugen genieten van het warme weer. Overal wordt gepicknickt, gewandeld en gezwommen en de terrasjes zitten vol. We vinden Stockholm een hele prettige stad met een gezellige sfeer waar je eigenlijk nog wel een paar dagen zou kunnen rondwandelen zonder dat het zou gaan vervelen.
Twintig minuten met de metro en we zijn weer terug op de camping, rusten lekker uit en maken plannen voor het vervolg van de reis.

Het gaat de 20ste juli door naar Uppsala,( met onderweg nog een paar stops aan mooie meertjes in natuurgebieden), waar we de grote kathedraal en het oude Slot bekijken. Vanaf hier gaat de route landinwaarts in noordwestelijke richting over weg 72 en 70 naar het Siljanmeer. Vlak voor Leksand vinden we een geweldig mooi plekje aan een meertje en een stille weg waar we overnachten.

Inmiddels zijn we in Mora aangekomen nadat we vandaag een omtrekkende beweging hebben gemaakt rond het Siljan-meer. Er zijn overal mooie plekje en uitzichten. Er zijn hier ook erg veel toeristen, vooral Zweden zelf. Mora is een mooi dorp met een hele oude kerk en het Zorn museum. Zorn is een van Zwedens beroemdste schilders en de moeite van een bezoek waard.

Op weg naar Stockholm

Over de Wk-finale zullen we het maar niet meer hebben. De 12e juli varen we over van Denemarken naar Zweden en komen aan in Helsingborg. We pinnen Zweedse kronen, doen boodschappen en gaan de E4 op richting Stockholm: 550 km staat er op de borden. Onderweg doen we wat mooie plekjes aan: bij Lärkesholm vinden we tussen twee meertjes in een rustige plaats om te overnachten; midden in de natuur. Nart waagt zich zelfs nog even in het water om het zweet af te spoelen. In Zweden mag je op elke parkeerplaats in je auto/camper overnachten, tenzij er natuurlijk een duidelijk verbodsbord staat.

De volgende dag gaat het verder in noordoostelijke richting. Door naald- en berkenbossen, langs meertjes, over rustige brede wegen met veel Saab en Volvo. We bekijken wat stadjes en halverwege de middag zijn we in Nationaal Park Store Mosse aangekomen. Het is het grootste hoogveengebied van Zuid Zweden, het centrale deel van het park is een wetland met hoogveen en poelen. De turflaag is hier en daar 7 meter dik Er is een bezoekerscentrum en een vogelobservatietoren. Diverse wandelingen kunnen er worden gemaakt. Helaas zijn er niet echt veel vogels te zien; we denken dat ze zich door het droge weer van de laatste weken hebben teruggetrokken dichter naar het water toe. Het moerassige gedeelte is erg droog. We zien wat kraanvogels, wilde zwanen, ganzen en grazende reeën.
Een dag later bereiken we het grote Vättern-meer en overnachten in Gränna, tegenwoordig dé ballonstad van Zweden. Dat komt omdat er een museum is, gewijd aan de ballontocht die S.A. Andrée met twee lotgenoten maakte van Spitsbergen naar de Noordpool. Ze zijn neergestort en na een lange zwerftocht over het ijs gestorven. Pas 30 jaar later werden hun lichamen en dagboeken gevonden. We overnachten op een parking aan de veerhaven, waar vandaan boten vertrekken naar het eilandje dat in dit 2e grote meer (zo'n 200 km lang) van Zweden ligt. Donderdag maken we een kleine omweg langs het Täkermeer. We bekijken een oude kloosterruïne, de Runensteen van Rök en beklimmen 2 vogeltorens aan het meer. Bij het sluizencomplex van Berg aan het Götakanaal blijven we een nachtje. Er is hier van alles te zien.
Het is inmiddels alweer vrijdag; nog geen wifi of andere internetplaats gevonden. Morgen gaan we in Stockholm serieus op zoek anders wordt het wel een heel lang verhaal. Vandaag was het opnieuw erg warm, geen temperatuur om lang in de camper te rijden. In Nyköping doen we boodschappen en lunchen in een natuurpark aan het water. Dan zoeken we een plaatsje aan de kleine jachthaven van Mariefred, pal tegenover het indrukwekkende slot Gipsholm met de grote ronde torens, ooit een koninklijke residentie. Momenteel is het een beroemd museum met waardevolle kunst en met een van de grootste portrettencollecties (ruim 4000) ter wereld. Pas als de zon achter de bomen zakt koelt het wat af.

Een eerste berichtje

Een eerste berichtje van ons op weg naar het noorden. De eerste dag hadden we een korte tussenstop in Burgum Friesland en maakten een prachtige dagtocht met de boot van Co en Riet over de Friese wateren. Inmiddels zijn we in Noord Denemarken in Niva waar we vanavond de WKfinale gaan kijken. Morgen volgt de oversteek van Helsingor naar Helsingborg (Zweden). Ook hier is de temperatuur rond de 30 graden, dus niet teveel doen op een dag. Rob en Marika: we kregen op tijd jullie tips dus die zijn mee.